Εσείς τι θα βάλετε σήμερα;

Νιώθω ότι ζω σε ένα σύμπαν κλωνοποίησης. Μα το Ρα, αν δω κι άλλη μία να φοράει το συνδυασμό μαύρη μπλούζα-μαύρο κολάν-τζιν μίνι φούστα θα βάλω τις φωνές. Το μεγάλο σοκ το έπαθα πριν κάποιες βδομάδες όταν είχα πάει στο Village στου Ρέντη ένα Σάββατο βράδυ. Εκεί που είμαι και περιμένω υπομονετικά στην ουρά του μπαρ για να πάρω κι εγώ το κουβαδάκι μου βλέπω μία τύπισσα με την παραπάνω αμφίεση. Μετά από λίγο βλέπω κι άλλη μία. Και μετά άλλη μία. Και μετά μία ακόμα. Έρχονταν από όλες τις κατευθύνσεις. "Θεέ μου με περικυκλώσανε" σκέφτηκα "Κάπου εκεί πίσω υπάρχει φωλιά". Στο τέλος είχα καταλήξει να δω το εν λόγω ντύσιμο σε ότι τύπο γυναίκας θέλεις. Ψηλές, κοντές, ξανθές, μελαχρινές, αδύνατες, χοντρές (όλες καλές έλεγε το άσμα, εδώ θα διαφωνήσω). Πού πας μωρή μπετονιέρα με το κολάν και τη φούστα; Εμάς δε μας λυπάσαι; Η μόνη λεπτομέρεια που έκανε κάθε φορά τη διαφορά ήταν το υπόδημα. Άλλες φορούσαν μποτάκι, άλλες αθλητικά, άλλες στιλέτα κλπ.

Φυσικά και πιάστηκα αδιάβαστη, μια και ποτέ δεν ήξερα τι προστάζει η μόδα. Εδώ καλά-καλά δεν μπορώ να καταλάβω τη φράση, νόμιζα ότι προστάζουν μόνο οι στρατιωτικοί, θα καταλάβω τις "προσταγές"; Δεν παίρνω γυναικεία περιοδικά με το κιλό, βαριέμαι απίστευτα τις σελίδες της μόδας και όποτε τύχει να σταθώ λίγο παραπάνω κάθε φορά (μα κάθε φορά όμως) απορώ αν νομίζουν ότι απευθύνονται στη Μαριάννα Λάτση, τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη, τον κύκλο αυτό και γενικά σε όλες αυτές τις ευγενείς κυρίες που, τελοσπάντων όσο να πεις, τον έχουν τον τρόπο τους.

Και μετά απορώ αν υπάρχουν όντως άτομα που πάνε και τα ψωνίζουνε. Και μετά σκέφτομαι ότι αν δεν τα ψωνίζανε δε θα τα έφερνε κανείς, δε θα τα έσπρωχνε ο παραγωγός-εισαγωγέας και αυτοί (media) δε θα τα διαφήμιζαν. Και μετά έρχεται ο αντίλογος που λέει ότι ακριβώς επειδή δεν τα αγοράζει ο κόσμος οι εταιρείες θέλουν να τα προωθήσουν. Κι εκεί χάνω την μπάλα και σταματάω να το σκέφτομαι.

Βέβαια προσφάτως βγήκε (πάλι) μία έρευνα που λέει ότι οι Έλληνες είμαστε πρώτοι στην αγορά ρούχων παπουτσιών κ.λπ. (και μάλιστα ακριβών) και τελευταίοι στην αγορά βιβλίων. Εδώ που τα λέμε, μας κατηγορούν ότι δε διαβάζουμε αλλά δεν κάνουν και κάτι για να ρίξουν την τιμή στα βιβλία. Ένα (ειδικά καινούριο) βιβλίο έχει πλέον κατά μέσο όρο 20-30 ευρά. Δηλαδή αν διαβάζεις πολύ είσαι καταδικασμένος να διαβάζεις και πάλι λίγο λόγω της τιμής. Και μην πει κανείς καμιά μπαρούφα για Δημοτικές βιβλιοθήκες και τέτοια γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν και πολλές από δαύτες. Το μόνο που σε σώζει είναι να διαβάζουν και οι φίλοι σου, να παίρνει ο καθένας από ένα βιβλίο και να κάνετε ανταλλαγή. Και άντε και διαβάζετε τα ίδια. Αν όμως εκείνος λατρεύει το Λάβρκραφτ κι εσύ τη Ζατέλλη τι γίνεται τότε; Ε; Μου λες;

Τεσπά, ξέφυγα από το θέμα το οποίο και είναι η αδηφάγος περιέργειά μου για την ψυχοσύνθεση της γυναίκας. Του συγκεκριμένου είδους δηλαδή, γνωστού και ως "αντιγράφω-και-νομίζω-ότι-κάτι-έκανα". Ποτέ μου δεν κατάλαβα το σκεπτικό τους. Δηλαδή άμα μοιάζουν με τις άλλες είναι κουλ; Προσωπικό στυλ μηδέν; Δεν είπα να είναι συντηρητικούρες σαν κι εμένα και να είναι με τα μονόχρωμα (κατά προτίμηση μαύρο-καφέ-άσπρο-γκρι --> τα τελευταία χρόνια ανακάλυψα και το κόκκινο, το ροζ κι επεκτεινόμεθα) αλλά είναι ανάγκη να φοράνε όλες το ίδιο; Εμένα προσωπικά δε μου αρέσει να βλέπω κι άλλες να κυκλοφορούνε καρμπόν μ' εμένα (αν και παρότι ντύνομαι πολύ απλά δεν το έχω δει να συμβαίνει, ευτυχώς). Όχι ότι αν τύχει θα γίνει και τίποτα, αλλά λέμε. Δεν καταλαβαίνουνε ότι είναι μαριονέτες στο παιχνίδι κάποιων; Ένα είδος εκπαιδευμένου σκύλου που κάνει ό,τι πει το αφεντικό: "σήκω", "κάτσε", "έλα" και πάει λέγοντας. Αντίστοιχα έχουμε το "C(x,y)=x!/x!(x-y)!" (όπου C=συνδυασμός, x=χρώμα, και y=είδος ρούχου). Εδώ την εντολή τη δίνουν οι μεγάλες μοδίστρες μη χέσω. Και μην αρχίσετε οι επιστήμονες, το ξέρω ότι θα έπρεπε να γράψω και τα πλήθη και τα σχετικά, μια γενική εικόνα ήθελα να δώσω, πάλι καλά που θυμόμουν ότι υπάρχει κιόλας. Κοινώς αν γίνει της μόδας ξαφνικά το κρινολίνο θα νομίζουμε ότι όπου να'ναι θα σκάσει κι ο Βοναπάρτης και θα κάνει εκστρατεία! Ρε δε με παρατάτε λέω γω.

Αγαπητές μου κυρίες μάθετε να φοράτε ό,τι σας πάει και ότι σας κολακεύει αλλά μόνο επειδή το γουστάρετε εσείς και όχι επειδή ένας τυχάρπαστος/η ξύπνησε μία μέρα και είπε "τι να βάλω τα κακόμοιρα τα ζώα να κάνουν σήμερα;". Πολλές φορές έχω θελήσει να την πω σε διάφορες (κυρίως χοντρές που κυκλοφορούνε με τις πατσάδες απόξω). Αλλά πάντα συγκρατούμαι. Αλλά και η άλλη η μαλακία μου τη δίνει που φοράνε στράπλες ή τιραντάκια ή μπλούζα με τους ώμους έξω, και το σουτιέν κανονικά (με τις τιράντες). Το βλέπω και μου γυρίζουν τ' άντερα. Για να μην πω το κορυφαίο, μαύρο σουτιέν με άσπρη μπλούζα. Σταματάω γιατί άμα ξεκινήσω δε θα τελειώσω ποτέ. Το ξέρω ότι η πλειονότητα των αντρών δεν ασχολείται μ' αυτά, όπως λέει κι ο Στεφ κοιτάνε βυζιά-κώλο-πρόσωπο (όχι όλοι όλα ή μ' αυτή τη σειρά) αλλά χέστηκα. Εγώ τα βλέπω και βιδώνομαι.

Ουφ πολλά έγραψα, πάω να δουλέψω και λίγο. Τσίου!